پژوهشکده هنر فرهنگستان هنر، کارگاه مقدماتی «تاریخ شفاهی هنر» را برگزار کرد.

به گزارش روابط‌‌ عمومی پژوهشکده هنر، این پژوهشکده کارگاه مقدماتی «تاریخ شفاهی هنر» را با سخنرانی مرتضی نورائی، عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان، در روز چهارشنبه 21  آذرماه 1403ساعت ۱7  الی 19 به ‌صورت برخط برگزار کرد.

در این کارگاه ابتدا شهاب پازوکی عضو هیئت علمی پژوهشکده هنر در خصوص همایش ملی نظریه‌های تاریخ‌نگاری و تاریخ هنر ایران و سلسله کارگاه‌های این همایش توضیحاتی ارائه کرد.

 در ادامه مرتضی نورائی عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان بحث خود را با عنوان « تاریخ شفاهی هنر » آغاز کرد و گفت: آنچه در مورد هنر در دوره معاصر قابل توجه است، تنوع نوع هنر و داده‌ها؛ چه در عرصه تولید و چه محتوای هنری است. بنابراین در این زمینه ما با انفجار اطلاعات نیز روبه‌رو هستیم. از این منظر، مبحث تاریخ شفاهی یک نردبان‌ وارونه‌، به درون زمان بی‌واسطه است؛ نردبانی به گذشتۀ نزدیک. به همین دلیل در مقایسه بازۀ زمانی، کوتاه اما بسیار تعریض یافته است؛ چنان فراگیر که می‌توان گفت، خود با بیشترینۀ اعصار گذشته برابری می‌کند. در عین حال، تاریخ بی‌واسطه و متصل به حیات کنونی ما خواهد پرداخت.

 نورائی به تفاوت سنت شفاهی و تاریخ شفاهی اشاره کرد و در ادامه به رویه هرمنوتیک پرداخت و گفت: یکی از اهداف تاریخ شفاهی، پُر کردنِ خلأهای مستندات مکتوب، در جاهایی است که وقایع نتوانسته‌اند خودشان را به ثبت یا گزارش بسپارند. تاریخ شفاهی، این وقایع یا فرآیندها را به ضبط می‌سپارد و بعد با طی مراحلی به ثبت می‌رساند.

وی آزادسازیِ تاریخ و مرکزیت‌زدایی را از دیگر اهداف تاریخ شفاهی ذکر کرد و پس از توضیحات مفصلی در این خصوص،خاطر نشان ساخت که در فلسفه وجودی تاریخ شفاهی گروه‌های اجتماعی که اهل قلم نبودند - همچون زنان، کارگران، افراد بی‌سواد، کم‌سواد و طبقات فرودست، جزو گروه‌های خاموش تاریخ بودند که در تاریخ شفاهی، مورد توجه قرار گرفتند.

بخش پایانی کارگاه به سؤالات شرکت‌کنندگان اختصاص داشت.