خلیج فارس و نامش بخشی از موجودیت یکپارچه ایران شمرده می‌شود و در منابع مختلف، ازجمله کتاب‌های هرودوت و استرابون تا آثار ابن‌‌حوقل، ابن‌خردادبه و استخری، نوشته‌های خاورشناسان و سیاحان اروپایی، و همچنین در نقشه‌های تاریخی، همه ذکری از نام خلیج فارس آمده که جملگی بر دیرینگی این نام صحه می‌گذارند.
پژوهشکده هنر فرهنگستان هنر در راستای شناسایی و حفاظت از میراث فرهنگی و هنری ایران، همایش ملی «میراث فرهنگی و هنری سیراف در پهنه خلیج فارس» را در سال ۱۴۰۲ برگزار، و مجموعه مقالات آن را با عنوان هنرنامه سیراف منتشر کرد. در پاسداشت نام «خلیج فارس»، یکی از مقالات این مجموعه با عنوان «واکاوی علل ماندگاری سیراف در تاریخ خلیج فارس» به قلم حمید اسدپور و مجتبی محمدی، بازنشر می‌شود:
«سیراف یکی از مهم‌ترین بنادر تاریخی ایران در خلیج فارس است که نقش بسیار زیادی در رشد و رونق این آبراهه ایفا کرده است. سیر تاریخی سیراف چه در دوران باستان و چه در دوران اسلامی نشان‌دهنده یک الگوی مدیریتی سیال است که با محور قرار دادن تجارت و دریانوردی به نهادینه کردن سایر گفتمان‌های موجود در درون خود می‌پردازد. این پژوهش در پی آن است که به علل و عوامل ماندگاری سیراف در تاریخ ایران و خلیج فارس بپردازد. پژوهش به روش توصیفی ـــ‌تحلیلی و مطالعات کتابخانه‌ای انجام شده است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد که ماندگاری، دوام و بقای سیراف در حافظه جمعی ایرانیان و تاریخ خلیج فارس، ریشه در یک سلسله عوامل سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی دارد که مدیریت پویا و نگاه تسامح‌طلبانه در طول زمان به آن ثبات می‌بخشید.»
علاقه‌مندان می‌توانند اصل مقاله را در اینجا مطالعه کنند.
چاپ 
ارسال به دوست
